22 Temmuz 2010 Perşembe

Ah Yalancı Pinokyo..

Birileri anımsasa artık bizi!

Birileri hatırlasa ya artık bizi. Birileri mutluluğumuzu konuşsa. Çınlatsa ya artık o paslı kulaklarımızı. Birileri de yermek yerine övse ya bizi. Sorsalar ya sana ne kadar sevdin diye. Sende “Hiç.” desen. Ben bir daha gülsem. Bana sormasınlar ama ben yalan söyleyemem sevgili. Hıçkırık tutar. Belli ederim kendimi. Küçük düşürürüm yine eski beni. Eski ben diyorum çünkü eskidi artık biz olduğumuz günlerdeki ben. Yok artık eskide kaldı. Senin gittiğin günden beri kaç kişiliğe büründüm ben bir bilsen. Kaç kişi gözyaşlarımı sildi ah bilsen. Kaç kişiyle seni bitirmeye çalıştım ben. Ama olmadı! Olmuyor be sevgili. Ama en azından artık şunu biliyorum. Bunu sizde görüyorsunuz. Sevgili diyorum sana, sevgilim değil. Sevgili-m eki yok artık hayatımda. Bana ait olmadığını geçte olsa anlamaya başladım. Seni düşünüyorum ben yine ama seni düşünmeden düşünüyorum. Ah çelişkilerin prensi. Baktım yine bugün fotoğraflarına. Ardından kalp atışımı ölçtüm. Yok eskisi gibi atmıyor. Gerçekten eski formunda değil. Seni görünce yine bir heyecan var sevgili. Ama bu o çeşit bir heyecan değil. Belki sadece özlem. Ama en azından biliyorum artık. Ben seni sevmiyorum. Ama en azından biliyorum artık kendime yalan söylemiyorum. Bir mevsim geçti neredeyse. Baktım yine sana sen 3 ay öncesinde kalmışsın. Ordasın hala eski görünümünde, eski benliğinde.. Ama ya ben? Ben neredeyim sevgili? Kimin kalbindeyim? –Kimsenin.. Biliyorum. Bu kalp senin için atmıyor artık. Bunu biliyorum. Ve bunu herkes bilsin istiyorum artık ben senin için ölmüyorum.. Esen rüzgar kadar hırçınlığın var artık bende. Gözlerimi kesme diye senden saklıyorum. Kapatıyorum sıkı sıkı. Hatırlamayayım yine diye seni. Acıtma gözlerimi. Kalma gözlerimin derinliğinde. O yüzden o rüzgarlar sen olmasın sevgili. Herkes olsun incitsin beni. Ama sen kırma beni sevgili.Düşünüyorum yine ben seni neden düşündüğümü bile bilmeden. Hani sana yazmıyorum artık ben diyordum ya. Yanılmışım. Bak ben hala sana yazıyorum. Ama bu kez farklı yazıyorum. Sana yalvarmıyorum bu kez sanırsam. Mesela şuan ağlayarak yazmıyorum. Anılarımızı düşündükçe tüylerim ürpermiyor, gözlerim dolmuyor. Ah yine burnun uzadı pinokyo! Yalan söylüyorsun yine. Gözlerin kağıda düşen bir damlayla seni ele verdi yine. Çabalama silmeye artık gözyaşını. Bırak herkes bilsin. Bırak zaten herkes biliyor PİNOKYO!...




                                                                    H.Altaylar

2 yorum:

  1. Gözlerime fena etki ettiğini ve içimdeki yaşları tetiklediğini söylemeliyim.O derece güzeldi işte.

    YanıtlaSil
  2. Teşekkr edrim bebeğim çokçokçok.

    YanıtlaSil