Anlamıyorsun..
Bitiriyorum artık seni. Anlamıyorsun sen yine hiçbir şeyi anlamadığın gibi. Ama ben anladım artık gerçekleri. Oyun sandıklarımın hayatın ta kendisi olduğunu. Evet geçte olsa anladım.Yoktun sen içimde bir zamanlar. Nasıl büyüttüm ben seni bu kadar? Nasıl kendimi bu kadar incittim? Hemde senin yüzünden.. Hani seviyorduk ya. Aa pardon “Seviyordum ya.”…
Baktım şimdi takvime;
86 gün,
2064 saat,
123840 dakika,
7430400 saniye,
445824000 sanise…
Bunları sayıyorum ben belki de.
Ama bu kadar uzun boylu değil. Bu kadar abartamam ben seni. Baktım ki şimdi abartmışım seni çok. Sen kimmişsin? Bitiyorsun işte. Bu günlerin hiçbir önemi olmayacak artık. Ve senin gözlerin git gide benliğimden siliniyor. Bir yanım bu çok kötü bir şey diye ağlıyor. Bir yanım ise çok mutlu, senden nefret ediyor. Aşktan nefret ediyor. Yine ben nasıl bu kadar büyüttüm seni. En çok istediğim hayallerin tam ortasına yerleştirdim. Nasıl yapabildim bunu ya. Sen özel biri değilsin. Sen özel biri olmayacaksın artık benim için. Acılarım büyüyor git gide. Çünkü sen küçülüyorsun artık gözümde. Git tamamen kaybol ben acı çekerim. Alıştım üstelik buna. Acı çekmeye aşığım ben sanırsam. Kendime zarar vermeye. Bakıyorum yine eski fotoğraflara çok az anlamı var artık benim için. Küçük küçücük bir tebessüm beni hüzne boğan. Bu kadar. Sen öyle kötü birisin ki kendin değil fotoğrafların ağlatıyor beni. Ama ben istemiyorum seni. Sakladım fotoğrafları da. Ama silemedim işte.. Ne yazık ki silemedim. Az değerin kaldı. O da bitsin. Fotoğraflarında olmayacak artık bende. Sesin silindi. Görünüşün gitti. Yastığı da yıkadım üstelik. Ama hala ağlıyorum sevgili. Sensizlikten değil belki. Bende bıraktığın boşluk büyük. Çünkü ben seni her şeyim yapmıştım. Yapmamam gereken olmaması gereken yere koymuştum seni. Bu yüzden ağlıyorum yine. Seni sevdiğimden falan değil. Evet seni sevmediğimden ağlıyorum ben her gün…
H.Altaylar
Yalan atıyorum.. Yastığını falan yıkamadım…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder