5 Temmuz 2010 Pazartesi

...

Açtım yine o anılarla dolu; tozlu, pas tutmuş defteri.Ve elime hakim olamıyorum yine, elimin yaptığı kötülüğe.Beynimden çıkan yalan düşünceleri dolduruyorum yine sana ben.Olması gereken ama bir türlü olamayan o yalan düşünceler.
UNUTTUM!
Evet, asıl büyük en büyük yalan.Ne olurdu ki bir silebilsem? Kim ki o? Yanımda olmayan birini nasıl unutamıyorum? Ve tabiki de bir daha yanımda olmayacak birini. İşte bu mantık uyuşmazlığının doruk noktası. Nasıl olur bu? Her şeyi araştırıp çözüm bulan bilim adamları bunu da araştırıp bir sonuç çıkarsınlar artık. Her şeyi çok bilen tipler bunu da açıklasınlar bana zahmet olmazsa. Düşünmekten beynimi kaybetmek üzere olduğum şu günlerde eğleniyorum aslında her şeye rağmen yinede.İçiyorum bardak bardak, sarhoş oluyorum her defasında.Ve yeni maceralara imzamı atıyorum birer birer.
Uyuyorum ve yine her şey başa dönüyor. DEJAVU denilen olay her seferinde yokluyor beni, kapımı çalıyor ve ben yine saklanıyorum. Kendimden kaçıyorum aslında. Bildiğim gerçekleri kendimden saklıyorum. Sabah uyanıp gözlerimi ilk açtığımda istenmez bir günaydın gibi gözümün önündesin yine. Hadi git! Gündüzler olmasın, uykular tutmasın. Geceden kalma tabirine uygun düşeyim bu kez ve her defasında. Sen bana günaydın deme bu kez. Lütfen her güzel maceranın bitiminde uyku olmasın. Ben yine kendimi kandırıp eğlenirken baş başa kalayım. Eğlenceli yalnızlık…



                                                         05.Temmuz.2010

                                                            H.Altaylar

4 yorum:

  1. Sabah uyanıp gözlerimi ilk açtığımda istenmez bir günaydın gibi gözümün önündesin yine.-
    Ah bi gitsen gecelerimden.Sabahlarmdn lanet olsn.

    YanıtlaSil
  2. Öyleyse hiç uyku tutmasın bizi,hep akşamdan kalalım biz.Ertesi gününün günaydınsız olucağını bildiğimiz akşamlardan.

    YanıtlaSil
  3. aynen hatta hiç gün doğmasın, güneş çıkmasın o bulutların arkadasından. Her seferinde geceden kalma tabirine uyalım biz. En güzeli..

    YanıtlaSil